Sterke drank (soms geschreven sterkedrank) is alcoholhoudende drank die aan een door de wet omschreven definitie voldoet. Daar België en Nederland verschillende wetgevingen hebben hieromtrent, is ook de definitie een beetje afwijkend.

Sterke drank in België

In België is sterke drank alcoholhoudende drank die niet enkel gisting onderging, maar ook destillatie of toevoeging. Uitzonderingen op wettelijke bepalingen zijn dranken met minder dan 1,2 volumeprocent alcohol, ongeacht hun bereidingswijze.

In België mag ieder verkooppunt alcoholische dranken schenken zolang ze zich maar aan de wettelijke leeftijdsbeperkingen houden. De minimale leeftijd om sterke drank legaal te kunnen verkrijgen is 18 jaar, terwijl dat voor bier en wijn 16 jaar is.

Door de Wet Vandervelde mocht van 1919 tot en met 1983 geen sterke drank worden geschonken in Belgische cafés en andere openbare plaatsen.

Sterke drank in Nederland

In Nederland is sterke drank alcoholhoudende drank die bij kamertemperatuur voor 15 volumeprocent of meer uit alcohol bestaat, met uitzondering van wijn, die door volledige gisting aan zijn volumepercentage alcohol is gekomen. Voor de bereiding van wijn zijn namelijk gistcellen nodig die pas afsterven bij een alcoholpercentage tussen ongeveer 11% en maximaal van 16% (afhankelijk van de gistsoort).

Drank met een alcoholpercentage van 15% of hoger mag in Nederland enkel bij erkende drankslijterijen verkocht worden, met uitzondering van port, sherry en vermout. Zwak-alcoholische dranken, zoals bier en wijn, mogen wel in gewone supermarkten verkocht worden. Er zijn plannen om ook port, sherry en vermout uit de schappen van de supermarkten te halen, zodat alle sterke drank alleen in slijterijen verkocht mag worden.